(I)
Dudaklarımın ıslaklığını sabahın kırağından aldim,
Terli gözlerimi o garip özlemin oturduğu sedirden…
Karanlığa doğan o sestir beni dirilten her gün
Ölüme meydan, derdim ama yıkılır tabut tahtaları…
(II)
Nice seyrettim olabilir diye çocukları
Bilmeseler ağlarlar miydi ana karnında
Okşamak isterdim oysa yok ki şefkat eli
Gözlerime ter iner o vakit bir öncekinden…
(III)
Nereden sorarım bu soruları her seferinde
Anlasaydı kadının sızısını korkardı vicdan
Mahrem kokan o dünlerde zulüm olur mu?
Geceyi karanlık yapan ağırtan aldım.
HASAN AKBAL
Not:Bu şiirim YAZI-YORUM DERİSİ 19. sayısında yayınlanmıştır. Dergiyi okumak için TIKLAYINIZ…
Reklamlar
