YAR’IM

Birini sevdiğin zaman,
diğer bütün kapılar kapanıyor sana.
Gidecek hiçbir yerin kalmıyor.
Can verir gibi teslim oluyorsun sevdiğine.
Canı yansa, canı oluyorsun.
Canın yetmiyor,
hayatından yer vermek için
yarın kadar yere sığıyorsun.
Öyle derinden seviyorsun ki,
Senin olan ne varsa yarım kalıyor.
Tamamına doymazken,
yarısına şükrediyorsun.
Bir ekmeğin yarısı,
Bir ömrün yarısı…
Ama sonra yarına sığmıyor yâr dediğin.
Kapalı kapılar arkasında,
Yüreğin ayazda kalıyor.
Elleri cebinde ıssız bir adam oluyorsun.
Ne bir merhaban kalıyor,
ne de bir elvedan.
Sahipsiz bir adam oluyorsun…